Eerste week is achter de rug en een tweede week vangt aan

Zondag was een mooie afsluiting van de eerste week. Rit van anderhalf uur bracht ons in Lake Naivasha via The Great Rift Valley. Weer verwijs ik naar de foto's. Het is altijd een prachtige onderbreking van het vrijwilligerswerk door de week. Vanuit hier geregeld is het ook niet duur en zijn we op pad met locals. Driver en guide in het park. Oost-Afrika is een van de duidelijkste plaatsen op Aarde waar actieve riftvorming in een continentale plaat plaatsvindt. Soort scheur in de aarde die loopt van Syrie tot Mozambique over een totale lengte van 6400 km. Varieert in breedte van 30 tot 100 km en in diepte van enkele honderden tot zelfs duizenden meters.

Deze hier wordt The Great Rift Valley genoemd.

Een klein stukje gezien en gepasseerd, want hij is dus heel lang. Lake Naivasha was een boottocht (tussen Hippo's) en een wandeling (tussen giraffen en zebra's). En veel meer schoons, maar deze vond ik meest bijzonder. (foto's)

Maandag mochten we (James en ik) naar een Healthcare Centrum ergens op het platteland, hier ook weer afd. Familyplanning, Deliveryroom, Antenantal en een Outwardpatients. Verder is er weinig/geen kliniek. Schone sobere indruk en een oudere gezette en ontzettend slome Nurse geeft ons keurig en trots een rondleiding. Vele kasten en bergingen worden getoond en geopend en telkens weer wordt er verteld dat alles op is.....van food tot drugs (medicijnen) rollen verband......alles is leeg.....The Government levert steeds niets of te weinig......Tsja ik kan er ook niks aan doen, en voel me vrij hulpeloos, maar ook vlak, God Bless hier en God Bless daar, ik denk, ^$#%@*" God ! James mag naar de dokter om mee te kijken bij de outward patients (poli) en ik mag mee met de slome zuster naar de familyplanning, daar komt toch ook weer meer dan alleen familyplanning....zwangeren, pas bevallen vrouwen (2 w na de bevalling) en dus ook vrouwen die op zoek zijn naar anticonceptie. Das mooi want daar is vlgs mij de bron van alle ellende in deze landen. Braaf op een rijtje zitten ze weer, de meest mooie, jonge, bruine meisjes en vrouwen, met dikke buik, kleine buik, of een baby. Gezellig wordt er gekwebbeld in het Swahili en gegniffeld als ze mij zien passeren. En gelachen als ik zeg "Hello everybody ! How are you ?" Na 1 patiënt !! besluit de slome zuster dat het tijd is voor pauze !!! Sorry hoor, maar ik word er echt wat sjagerijnig van. WERK DOOR ! Er zitten 10 wachtenden, lieve mama's en niemand vind het vreemd dat er 1 a 2 a 3 uur gewacht moet worden. Zij gaat maar pauzeren, ik hoef die smerige thee niet met melk, ik amuseer me wel ergens anders. Loop wat rond en bekijk een en ander. Kom ik terug bij de wachtenden en even later komt ze ook afgezakt. Hehe terug mensen zien, leuk, vanalles passeert, eerste controle van een zwangerschap, laatste menstruatie was in april, oh dan beval je in januari is de conclusie. Steekt niet op een weekje. En een eerste controle was dus bij 6 maand.....Enige controle die ze doen is baarmoederhoogte en cortonen met een toetertje die bij ons al lang uit de handel zijn, maar t werkt ! ik hoor ze ook kloppen hoor. 2 Weken oude baby komt ook voor een controle, enige waar ze naar kijken is de navel, verder wordt er veel gekletst onderling, geen idee over wat, maar gaat wel over baby, verzorging en voeding. De slome zuster doet een half uur over 1 patiënt en ik word wat geïrriteerd .....mens pak nou eens door er zitten intussen meer dan 15 moeders.... ! Een leuke vlotte meid met een schattig kereltje van een maand of 7/8 komt voor anticonceptie. Implanon wordt gekozen en daar gaan we gelijk aan beginnen.......weer een half uur later heeft ze alles bijeen geschraapt en op eenzelfde laag tempo krijgt ze Implanon geplaatst. Mooi om te zien dat ze op de hoogte zijn van de mogelijkheden en dat ze kunnen kiezen voor anticonceptie. Deze wordt dus de komende jaren niet zwanger. Er passeerde er ook eentje die nu 21 is en voor haar derde zwangerschap komt......eerste was ze 14...... Aan mij wordt gevraagd hoeveel kinderen wij hebben gemiddeld, ik vertel 2.......onbegrijpelijk kijken ze me aan, JUST 2 ? Why ??? Als ik vertel dat het duur is om kinderen groot te brengen, kijken ze me erg verbaasd aan......daar hebben ze nog nooit bij stilgestaan, maar ze hebben ook geen weerwoord. Minstens 5 kinderen is hier het streven "If God Blessed them". Die God dat is wat hoor..... Ik heb deze ochtend ontzettend geworsteld met het slome tempo van de (meeste) Afrikanen. Meestal keek ik het aan en irriteerde het me niet, nu was het niet te doen. Deze kadee was echt erover. Gelukkig ook genoten van de dames en hun buiken en de baby's. Om 14 uur worden we opgehaald en duiken we met zijn 4en de stad in. Boodschapjes en lunchen in de meest intense Afrikaanse settings die je je kunt voorstellen. Schapen over straat. Vele kraampjes die hun koopwaar aanbieden. Boda's, matatu's, dit is waarom ik zo graag hier rondstruin, stof, uitlaatgas, en rook op de koop toe ! Ook hier maak ik 100 foto's in mijn hoofd en ik zou ze ook graag echt maken, maar het voelt zo niet gepast.

Herrezen

Een vrije zaterdagochtend, na een vrijdagochtend op het schooltje waar Leslie werkt. Schooltje = minder dan een krot, met 1 lokaal en een zanderig speelplaatsje wat veranderd in een modderpoel als het regent, en vaak regent het elke dag wel even. Kindjes van 2,5 tot 7 jaar. Maar wat een passie en enthousiasme. Met 1 juf op plm 60 kindjes. Gelukkig ook 2 stagiaires die opl. juf doen. De een is een juf zoals je ze hoopt te zien, gedreven lief grappig. Die heeft het in haar. De andere stagiaire hangt alleen en gaapt de hele ochtend. Daar zit niks in..... De echte juf is een ervaren gedreven juf. Kindjes luisteren goed, blijven zitten met zijn allen, rond een tafeltje wat voor 4 zou zijn en hier door 10 kindjes bemand wordt. Er wordt gezongen en verhaaltjes verteld. En naar ons gegluurd. Verlegen door sommige. Ik zal videos plaatsten want het is (weer) niet te omschrijven. Kleurboeken had ik mee, blaadjes worden eruit gescheurd en elk kind krijgt een kleurplaat. Geconcentreerd wordt er gekleurd. Buiten heb ik Kabouter Plop en K3 en de Macarena afgespeeld op mijn mobiel......Allemaal doen ze gelijk mee ! Volgende keer neemt Les mijn speaker mee en dan kan het hard !! Er wordt gespeeld met 2 lege ballen....en gelukkig ook met 2 nieuwe (van Leslie) Springtouwen van Leslie doen het ook goed ! En verder hebben ze niks.....gewoon niks....en toch amuseren ze zich. Allemaal hebben ze een rugzakje met thee. Kindjes zien er arm en smoezelig uit. Eentje zelfs op blote voetjes. Maar ze zijn gek op de blanke 'theachers' uit Hulst. Je verstaat ze amper want ze spreken Swahili. Mijn bril en horloge facineert ook en mijn haar wordt in alle kapsels gewreven, mijn mouwen worden opgestroopt om te kijken of ik daar ook wit ben ? Ondanks deze onvoorstelbare beelden die ik live aanschouw, voel ik me mottig in mijn maag......niet fit.....na school naar een Mall en een Masai Market gegaan over een vreselijk slechte weg, voelde elke wervel in mijn rug indeuken bij elke put en dat waren er veel. Thuisgekomen in mijn bed gedoken met koorts, en daar gelegen tot vanmorgen en jawel......opgeknapt !! Oef gelukkig, zag de bui al hangen, ws was het iets van slecht eten. Nu een Lazy zaterdag en morgen gaan we op pad naar Lake Navaisha ! Wat een mooie bijzondere week hebben we achter de rug en nog 3 te gaan.

Tip kijk de video's

Deze keer een kort verhaal, maar bijzondere foto's

Tweede werkdag in het ZH. Niet druk op de afd. Mocht mee op ronde om navelverzorging (plm 6 st) te doen en daar waar nodig moeders te instrueren. De verschillen met ons Nld besproken, dat wij het vroeger ook deden als hun nu, dat het bij ons nu eenvoudig drooghouden is en geen alcohol of navelbanden meer. Hun ontsmetten de navels met spiritus.... .....navels zien er overigens prima uit....dus het doet zijn werk ! Werd ook effe gebombardeerd tot hulpje van een moeder met een tweeling van 2 weken oud. Vasthouden tot ze aan de beurt waren voor een controle door een zuster. Die controle vind gewoon plaats in de zusterpost op het bureau. Zoveel ligt er toch niet op. Controle op geelzien. Kijken ze naar de binnenkant handjes. Wegen niet, das pas bij 6 weken ! Deze dames waren duidelijk prematuur/dysmatuur? Hun temp was goed, ze dronken goed en waren niet suf. Meer moet men niet weten. Alles wat ik net vertel heeft 2 uur in beslag genomen, geen haast, geen stress en geen burn out in Africa. Daarna ben ik richting de poli gewandeld en daar was het wel druk, outward-patients. Oke, het is een poli, veel wachtende mensen, tot buiten zelfs, alles is klein, krap, oud, benauwd en druk. 3 Dokters die patiënten zien, geen specialisme, alles door elkaar, meer zoals bij ons een huisarts ziet. Daar mocht ik blijven, alles mag en kan, je moet wel zelf initiatief tonen. Then you are always welcome. Veel medicijnen worden voorgeschreven. Pijnstillers a volonte, ook antibiotica's. Ik doe de bloeddrukken en kijk mee bij de consulten. Leuk en herkenbaar, hier kan ik ze laten wapperen hoor. Wel op het Afrikaanse tempo. Maar dat lukt weer aardig. Vanalles passeert, hoest, buikpijn, hoge bloeddruk, diabetische voet, diarree, gekneusde pols, hierbij was een echte röntgenfoto gemaakt en samen bekeken. Geen #. Zalfje erop, zwachtel eromheen en mitella was de bedoeling, maar die was niet te vinden. Zo kabbelde de morgen om.

Vervolgens zijn we door de projectleidster opgehaald voor een Culture Walk in Limuru, markt, local food, en zelfs een nachtclub bezocht midden op de dag. (foto's)

Wat ons daarna overkwam is met geen pen te beschrijven. Taxi in, ik zag wel veel "troep" in de koffer van de taxi.....zou bij ons richting stort gaan, wij gingen ervan uit dat we weer ri ons huisje gingen. Bleken we naar een Tea-Plantage te gaan. Prachtige velden vol thee-planten, leek wel laurier. Stoppen we in Tea-Village.....ik wist niet dat het nog bestond.....een krottendorp....met heel veel kinderen die aan komen lopen....bleek een dorp te zijn met werkmensen van de plantage....die niets hebben en als slaven behandeld worden. 1 x per dag krijgen ze een bord pap, drinken uit een waterput, kleine kindjes met dikke buikjes van het eiwittekort, te vies om aan te raken, baby's op de rug van de ouderen.....4 / 5 / 6 jr hooguit. Bleek de troep uit de koffer van de taxi, kleding en schoeisel te zijn wat oa wij in de kleding containers gooien. Heftig om te zien dat het daar zo uitgedeeld en ontvangen wordt. Kijk de foto's want dit was onbeschrijfelijk.

Salomè

Het zit erop, de eerste werkdag, een ziekenhuis in het centrum van Limuru. Ziekenhuis = oud en versleten, paar etages hoog, midden in het centrum. Limuru is een klein stadje, erg levendig. Erg Afrikaans, geen luxe. Supermarkt heeft gelukkig alles wat ik nodig heb om te overleven. (Chips ). Gisteravond heb ik niet warm gegeten, kreeg het niet binnen, terwijl het er prima uitzag, maar ik kom ook in de keuken (onze) waar het bereid wordt. (ik zal foto's bijvoegen) Het vrijwilligershuis wordt bewoond door Leslie, James en mij. Er is plaats voor meer, maar geen aanbod ws. Lekker rustig. s-Morgens wordt er ontbijt bereid, ik heb geholpen, ontbijt was prima en dat het uit DE mottige keuken komt, zal ik maar aan moeten wennen. Lunch mee, wachten op de taxi, en wachten op een andere taxi, eerste voldeed niet ofzo ? Een uur later dan gepland vertrokken dus, naar Limuru met het oude versleten ZH. Vele wegen zijn prima geasfalteerd, vaak beter dan de Belgische....maar zo gauw je die afgaat kom je op paden zoals in Oeganda. Hobbel, put stof en stenen. Verschil nu is dat we niet met de Boda moeten en relaxed in de taxi zitten. Taxi = oude stoffige busjes met krakende deuren, stoelen, walmen uit de uitlaat en klepperende onderdelen. In NL was je gelijk aan de kant gezet. Maar het is fantastisch om vanuit die busjes de omgeving te aanschouwen, de bedrijvigheid voor de krotten onderweg, kraampjes met fruit en groenten, mensen op pad, langs de kant van de weg in de meest kleurige gewaden, waar ze heen gaan ? En het slome tempo waarin ze zich voortbewegen, schrijden eigenlijk, zoals in NL den bruid naar het altaar schrijd. Zo sloffen ze hier langs de kant van de weg. Afijn terug naar het ZH want daar was ik vandaag ! Begeleid tot daar door een mevr Nila van het African Impact Project. Ik mag er met James heen, hij is Zuid Afrikaan, 22 jaar oud, student medicijnen 4de jaars, studerend in Australie. Heeft alleen nog maar theorie gehad en zelfs nog nooit bloeddruk gemeten. Gezellig dat ik met hem samen daar gedropt wordt, want dat is het weer. Mijn ervaring uit Oeganda komt goed van pas. Vragen en nieuwsgierig zijn, want ook hier zijn ze bescheiden en verlegen. Ik zie ook wel humor. Gelukkig ! Nu nog effe begrijpen waarom, want hun spreken vnl Swahili. Tegen ons Engels. In het nurse station horen we dat er vanmorgen iemand is bevallen met veel bloedverlies en pre-eclampsie....ze staan te wachten op vervoer naar een ZH met een ICU. Mwah das mooi, is bij ons niet anders, tijdens het wachten op dat vervoer wordt er door het hele team gewacht......worden er geen patiënten gecontroleerd en blijven de poli's vollopen. Dat puilt uit !!! Na een hele tijd zie ik een rolstoel achteruit van drie trappen geduwd worden met grote bonken.....met de pre-eclamptische kraamvrouw in shockerige toestand erin.....er is geen lift !!! En de Kraamafd is op verd 3. Hoe hun weten dat ze pre-eclampsie heeft ga ik morgen vragen. Ik heb nl geen lab ofzo gezien. Verder stond ik erbij en keek ernaar.....

Onwennig staan we wat te wachten op andere actie en we mogen mee naar de vaccinatieruimte.....pasgeborenen, en iets oudere baby's komen daar met hun mama's en wachten daar heel geduldig en braaf zonder gezucht of gezeur, vaak meerdere uren lang. (Foto van vaccinatieschema in foto's. Helder herkenbaar en duidelijk !) Elke zwangerschap hebben ze een boekje vanaf begin zwangerschap tot eind vaccinatieschema. Ook genoteerd in de dikke schriften van het ZH. We worden aangestaard en verlegen wordt er gelachen naar die blanken in hun witte werkjas. Meestal benader ik de moeders en vraag dan "How are you ? Babyboy ? Babygirl ?" en geef complimenten, dan pas zie je ze stralen ! Na een poos is de wachtkamer leeg en gaan we mee met de dokter op ronde. Op de mannenafd. en op de vrouwenafdeling. Daar liggen interne, chirurgische, zwangeren en bevallen vrouwen, als ze maar vrouw zijn dus. Alles door elkaar. Wel een beetje soort bij soort. En weer zo'n arts, George deze keer, die alles bezoekt, dus wat is hij ? Een alleskunner. Hij komt trouwens uit Congo. Visite ronde klaar.....op naar de delivery-room ! Er is iemand in labour. Twee bedden in 1 kamer, gelukkig maar 1 bezet. Je zou maar met zijn 2en liggen persen naast elkaar. Alles roestig en versleten, en zomaar zie ik een warmtelamp/reanimatietafel, er zijn gazen en medicijnen, handschoenen, dames hebben een OK hemd aan, op de gewone bedden trouwens beddengoed vh ZH. Kenia loopt voor op Oeganda. Qua wegen, maar ook hier. Van de andere kant is alles zo vergaan roest en versleten. Verder met de bevalling.....lief vrouwtje, in zichzelf gekeerd, papa in geen velden of wegen te zien, eerste kindje, wiebelend op bed. Na een poos; persdrang, Keniaanse zuster ? midwife ? komt en toucheert en toucheert, of het een lieve lust is, infuus loopt, 1 amp syntho zit erin en infuus loopt hard....aan weeën geen gebrek....aan controles wel, want er wordt niet geluisterd naar de cortonen en er wordt niet gevoeld aan de buik. Soort van partusset is aanwezig, alsook een opgetrokken amp oxytocine. Knip wordt vast gezet, terwijl er amper een bolleke te zien is......jammer, had anders gekund, beetje expressie door een andere zuster en daar is ze hoor....Salome, 2700 gr. Onder de indruk en blauw, nat voor een open raam, in no time koud.....wordt er op haar gewreven en geklopt, zelfs ik zou dit niet appreciëren, zo hard ! Bloot en nat op een weegschaal, nog kouder dus......mag ik haar aankleden ! Joepie....onder de heather zoals hun het noemen, in kleertjes gewurmd, zeker 4 lagen en evenveel dekens, daar zijn ze gek op. Leg ik ze ook nog bij mama, die wordt intussen gehecht, hechtmateriaal dat is er ook gewoon, placenta wordt niet nagekeken, maar er wordt wel veel, heel veel in moeder gepookt met een lange kocher met een gaas eraan op zoek naar evt placentaresten. Ik denk, kijk gewoon dat ding na !!!! Scheelt heel wat gepor en gepook. En infectiegevaar. Na het hele gebeuren, wat ms slechts enkele uren in beslag nam voor een eerste kind, wordt moeder wat afgeveegd met oude lappen en mag ze opstaan en naar de kamer wandelen met andere moeders en pasgeborenen. Met slechts een klein, zelf meegebracht maandverbandje. Zelfs geen netbroek, die bij ons in elk kraampakket zit. Mooie eerste dag, weer indrukwekkend, maar zeker minder dan in Oeganda. Veel is hetzelfde ongeveer en dat was ik na 4 weken wel gewend en ik merk dat ik in alles de draad weer oppak. Morgen gaan we weer verder waar we gebleven zijn, ondertussen draait dit ZH ook wel even door zonder mij.

Ik ben er weer !

Vrijdagavond laat geland, nog later aangekomen in onze safaritent, in Wildebeest. Moe en helemaal hyper. Maar ik heb het al geroken en in de donkere gezien.....AFRIKA.... ....IK BEN ER WEER !

In gezelschap van Leslie deze keer, doel is vrijwilligerswerk. Maar eerst hebben we een weekend vrij. Mijn ervaringen uit Oeganda komen van pas en de eerste dag (zaterdag) gaan we met de Uber naar een Mall, om een sim kaart en Keniaanse Shillingen. Gewapend met dat kan ik heel Kenia aan ! Internet voor Google Maps en de Uber App. Cash voor de fooi en de dingen die we eten en kopen. Van de Mall naar de Masai Market, de Uber-chauffeur ziet het niet 1-2-3 gebeuren dat wij ons daar gaan redden, waarschuwt ons voor "brokers' mannen/jongens die ons (blanken) meeloodsen met enige dwang naar hun kraampje. Heel veel souvenirs, kleurrijk en vaak gericht op de Masai. Leslie en ik redden ons prima, maar komt ook echt wel doordat ik veel herken uit Oeganda, hoe te reageren, hoe te gedragen en hoe te passen op je tas en je iPhone. In de namiddag nog even naar een opvanghuis voor giraffen geweest, wat wel een toeristisch gebeuren was, maar wanneer kun je nou een giraffe voeren.....dus effe meegegaan in de toeristische hysterie.

Toen werd het zondag en das een zondag die ik NOOIT zal vergeten, zie de filmpjes en foto's van Nai Nami. Mijn gevoel en waardering is niet te beschrijven. Maar wat ben ik blij dat ik deze jongens in het echte leven heb mogen ontmoeten.

Hier een stuk van het internet wat mooi beschrijft wat het inhoudt.

Een van de meest bijzondere activiteiten die je in onze hometown Nairobi kunt doen is de Nairobi street tour. Je leert de stad op een andere manier kennen. Drie voormalige streetkids: Kissmart, Donga en Cheddaz, uit Mathare (één van de grootste slums van Nairobi) nemen je mee op pad. Van kinds af aan gingen ze de straat op in downtown Nairobi (Central Business District: CBD) om te hosselen. Dit was een lange tijd hun enige manier om aan geld te komen om voor zichzelf en hun familie te zorgen. Nu nemen ze je mee door de straten van CBD en vertellen ze jou hun verhaal en hun ervaringen van het leven op straat.

Het verhaal liegt er niet om. Kissmart, Donga en Cheddaz zijn alledrie opgegroeid in Mathare, de op één na grootste sloppenwijk van Kenia, met een bevolking van meer dan 500.000 mensen. Ze leerden elkaar kennen in de straten van Nairobi: ‘’Toen we opgroeiden, kenden we elkaar vaag, zeker niet als goede vrienden. In de sloppenwijken groeit iedereen op in verschillende bendes, maar je bent allemaal verbonden’’. Door te stelen, smokkelen en dealen konden deze drie jongens overleven. Maar met een gedeelde passie voor muziek en dans kwamen ze in aanraking met de muziekschool van Nairobi. Daar kregen ze de kans om kennis te maken met verschillende instrumenten en het maken van muziek. Via hen ontvingen ze een studiebeurs voor de muziekacademie en leerden ze muziek maken en hun creativiteit te ontwikkelen. Op de muziekacademie ontmoetten de jongens de sociale entrepreneurs Gianmarco (uit Zwitserland) en Sriram (uit India) die potentie zagen in deze boys. Deze ontmoeting leidde uiteindelijk tot het begin van de street tours. Zoals Kissmart vertelde: ‘’De creativiteit en het geluk hebben zeker geholpen als een manier om uit mijn vorige leven te ontsnappen’’.

Op naar morgen, dan gaan we echt aan de bak ! Geen idee wat ons te wachten staat...ik ga naar een ziekenhuis en Leslie naar een school. Zitten nu in het vrijwilligershuis waar we 3 weken verblijven. Eigen huis, eigen keuken, eigen woonkamer, eigen slaapkamer en eigen badkamer, klinkt goed he ! Is het ook, het is alleen wel smoezelig Afrikaans......maar we klagen niet ! Enorm rustig in de heuvels een uurtje ten noorden van het drukke, stoffige, rumoerige Nairobi. Tot morgen ! Dan heb ik hopelijk een nieuw verhaal over "mijn" werk en ziekenhuis.

"You can leave Africa, but Africa will never leave you"

Augustus 2017, http://carla-oeganda.reismee.nl/

morgen komen we naar huis....het is bijna voorbij.....vrijdag landen we weer in Brussel....met beide voeten weer op aarde.....of staan we hier met beide voeten op de aarde....ik probeer "best of both worlds" op te pakken, mee te nemen en niet te vergeten, konden we het maar mengen, zoals 2 potjes verf die je mengt en een mooie kleur komt eruit.....deze wereld iets van ons en wij iets van hier.....dat zou mooi zijn....op elk vlak / gebied.....kan niks bedenken wat ik niet zou willen mengen. Waren wij maar iets bruiner en hun iets lichter....waarom is het zo oneerlijk verdeeld.....

ik ben blij en dankbaar dat ik mijn verlangen om ooit 'n keer in Afrika te zijn en te werken heb mogen waarmaken, voelt alsof ik een universiteits-diploma heb gehaald, zoveel geleerd, zoveel gezien, zoveel ervaren....

Toen dacht ik, dat was Once in a Lifetime, moe en voldaan vlogen we terug naar de thuisbasis.

En dat kan gewoon, heen en weer, wij mogen dat.

En nu, nu ga ik weer heen, heen naar Kenia deze keer.

"You can leave Africa, but Africa will never leave you"