Aangekomen in het ziekenhuis weer, horen we dat er over een kwartier gestart wordt met 2 geplande sectio's. Toppie. Werk aan de winkel. 10 u de eerste....11.00u nog niks gezien, de dokter belt de anesthesist, want daar wordt op gewacht, die werkt in verschillende ziekenhuizen....tekort aan anesthesisten...intussen mag ik mee met Gladys, zij heeft ook de HIV patiënten van het Limuru Nursing Hospital onder haar hoede. Er is een nieuwe patiënt die HIV positief is. Kerel van 30 jaar, niet ziek, maar herpes rond de mond en dat was de reden om te testen, heel protocol wordt gevolgd, mooie dossiers, schuiven vol met medicijnen, allemaal voor HIV en voor verschillende doelgroepen. Allemaal met een Amerikaans logo. Gladys neemt een anamnese af en vult vanalles in, er wordt gevraagd naar sociaal, geestelijk en fysieke gesteldheid, evt andere klachten. EN niet geheel onbelangrijk.......hoe gaat hij om nu met zijn partner(s).....want dat kunnen er gerust meerdere zijn. Leuk en respectvol gaat ze met alle vragen om. Hij reageert verlegen en wil niet met zijn (bed)partner(s) praten over de HIV. Zij vraagt telefoonnummers zodat zij ze anoniem in kan lichten, maar hij is er nog niet aan toe en dat respecteert ze. Vaak komen ze later wel over de brug en ze geeft voor 1 maand med mee zodat hij terug moet komen over niet al te lange tijd, zo hoopt ze een vertrouwensband op te bouwen. Ze heeft zelfs WhatsApp groepjes voor lotgenoten en zelfs een praatgroep, maar daar is deze kerel nog niet aan toe, maar wat is dit een mooi initiatief. En hoe goed gaat Gladys om met deze doelgroep. Ook speciaal dat ze mij verteld over haar eigen prive en dat ze niemand vertrouwd en zodoende geen relatie heeft tot nu toe. En ze is een prachtige jonge dame. Vriendelijk en slim. Tegen 12en arriveert de anesthesist.....2 uur te laat....beetje arrogante vent....trekjes van de Europese versie   De dames liggen al gehele ochtend in een OK-hemd. De eerste wandelt op slippers met infuus in de hand naar de OK. Klimt op het bed en daar krijgt ze spinaal, gaat erg snel en is totaal zonder enige controle van moeder en kind. Dokter wast zijn handen....10 sec.....en de eerste sectio kan beginnen, lijkt heel veel op onze sectio's, alles is wel "vintage", maar het werkt en is beter uitgerust dan in Oeganda destijds. Weinig personeel, dus ik pak mijn taak op als vanouds.... . Wegen en aankleden, verder doen ze niks, zelfs geen temperatuur. Voordat ik hieraan kon beginnen werd de baby bloot en nat ondersteboven van de OK naar de kamer ervoor getransporteerd.....als een konijn ! Geen contact met de moeder....Na de sectio wordt moeder op een brancard gesleurd en van de brancard op haar bed in de zaal. Want er zijn geen bedden met wielen. Niet 1 keer wordt er een controle van wat dan ook uitgevoerd. En intussen loopt de 2de op slippers en met infuus in de hand richting de OK. Van schoonmaken tussendoor is geen sprake. De instrumenten zijn wel steriel en de huid wordt goed gedesinfecteerd. Ik heb eerst de moeder lekker geïnstalleerd met de baby-girl. En dan weer snel naar de 2de....gaat ook weer vlot en snel en zonder complicaties. Daar pak ik de baby boy over, voordat ze hem ook als konijn vervoeren, deze kreeg van mij de Hollandse behandeling. Lekker warm in een lap en aankleden. En zo gauw moeder ook op de kamer arriveerde aan de borst en dat gaat hier altijd zonder probleem en gelijk goed. Morgen zullen ze er ook nog zijn, dan zal ik ze eens verwennen   Wat ook opvalt is.....er is geen enkele man in de buurt....ook niet de dagen erna, enkel vrouwen op bezoek.